🎨 Nowoczesne Technologie W Kryminalistyce

Inne urządzenia Jak wykorzystujemy nowoczesne technologie w codziennym żZyciu? Maria Fesser Czym są nowoczesne technologie? Czym są nowoczesne technologie? Nowoczesnymi technologiami nazywamy wszelkie nowinki technologiczne. Może to być komputer ale tak samo i mikser. Mamy wiele Wydział Humanistyczny AGH: Trwa rekrutacja ️ Dowiedz się więcej o ofercie studiów I i II Studia na kierunku Biologiczne podstawy kryminalistyki mają przygotować studentów do pracy w laboratoriach kryminalistycznych, a także innych placówkach wykorzystujących w badaniach analizy molekularne, biometryczne i mikroskopowe. Duży nacisk podczas kształcenia kładzie się na zajęcia praktyczne, jak również wykłady prowadzone Nowoczesne technologie w kryminalistyce 8 kwietnia 2018 25 października 2018 Sonia Stępień Brak komentarzy digital forensics , kryminalistyka , nowoczesne technologie Jak może ktoś z Was zdążył zauważyć, kryminolodzy oraz studenci tegoż kierunku mają tendencję do robienia “czarnego PRu” popularnym serialom typu CSI, które to Tłumaczenia w kontekście hasła "w kryminalistyce" z polskiego na angielski od Reverso Context: Więc rozmawiałem z moim facetem w kryminalistyce. Tłumaczenie Context Korektor Synonimy Koniugacja Koniugacja Documents Słownik Collaborative Dictionary Gramatyka Expressio Reverso Corporate Niektóre elementy artykułu powstały w oparciu o raport "Nowoczesne technologie w kryminalistyce", opublikowany w "Kultura Bezpieczeństwa", nr 21, autorstwa dr. Jerzego Gąsiorowskiego z Wyższej Szkoły Bankowości i Finansów w Katowicach. Kon ikt o Górski Karabach, Warszawa 2020, s.18. 97 Nowoczesne technologie jako instrument polityki bezpiecze stwa w kontek cie walk wojny pokonanie tych przeciwników. Z drugiej strony przyj ta w 2007 r. doktryna militar- na Armenii, mówi a o zagwarantowaniu bezpiecze stwa Republiki Górskiego Karabachu i wybranej przez ni drogi rozwoju. Nowoczesne technologie w kryminalistyce Nowoczesne technologie w kryminalistyce. O standardach informatyki śledczej O standardach informatyki śledczej. 1. Gdy w początkowym etapie działań sprawca jest zupełnie nieznany i brak jakichkolwiek informacji, które wskazywałyby nawet na hipotetycznego podejrzanego. Wtedy należy przeprowadzić rozpoznanie i w jego ramach ujawnić przydatne źródła informacji, a następnie je wykorzystać w celu sformułowania wersji 15. Nowoczesne Technologie w Kryminalistyce 60 0 0 16. Teleinformatyka 70 0 60 INŻYNIERIA BIOMEDYCZNA 150 0 60 17. Inżynieria Biomedyczna 150 0 60 INŻYNIERIA CHEMICZNA 264 55 195 18. Ceramika 24 5 15 19. Chemia Budowlana 30 0 30 20. Nowoczesne Technologie Paliwowe 30 30 30 21. Specjalność Chemia w kryminalistyce pozwoli zdobyć dodatkową wiedzę i umiejętności z zakresu zagadnień dotyczących chemii kryminalistycznej, opartych na podstawach nauk matematyczno- przyrodniczych. Absolwent zdobędzie umiejętności praktyczne, takie jak umiejętności pracy z nowoczesną aparaturą i sprzętem analitycznym oraz s. 25). Nowoczesne technologie w kryminalistyce są determinantą wpływającą w znaczącym stopniu na zmianę paradygmatu tej nauki interdyscyplinarnej. Ich adaptowanie na potrzeby działań organów ścigania jako narzędzi techniki kryminalistycznej wyznacza granice obecnych możliwości dochodzenia do prawdy. Innymi słowy nowe rozwiązania 4M2dz. Opis kierunku prev next Udostępnij prev next Nowoczesne technologie w kryminalistyce na Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie prowadzi Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki, Wydział Humanistyczny oraz Wydział Informatyki, Elektroniki i Telekomunikacji AGH. Akademia Górniczo-Hutnicza im. S. Staszica w Krakowie Gdzie prowadzony jest kierunek? Województwo małopolskie Kraków Grupa kierunków studiów Techniczne Kryminalistyka i kryminologia Typ studiów Inżynierskie Tryb studiów Stacjonarny Język wykładowy Język polski Czesne Bezpłatne Zainteresują Cię również... Kierunki studiów na Politechnice Krakowskiej Oferta studiów Politechniki Krakowskiej Wydział Architektury architektura w języku polskim, … Politechnika Krakowska prowadzi przede wszystkim kierunki techniczne, ale i inne inżynieryjne związane z budowaniem kariery w oparciu o technilogie - informatyczne, ścisłe, przyrodnicze, medyczne, artystyczne. Kierunki studiów na UE w Krakowie Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie (UEK) - kierunki studiów Marketing i komunikacja rynkowa Analityka… Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie prowadzi studia i badania nie tylko w obszarze biznesu i ekonomii, ale także prawa, logistyki, IT, kierunków technicznych i turystyki. Psychokryminologia - Akademia Ignatianum w Krakowie Psychokryminologia na Akademii Ignatianum w Krakowie to ścieżka kształcenia na jednolitych magisterskich… Psychokryminologia na Akademii Ignatianum w Krakowie to studia skupiające się na zastosowaniu wiedzy psychologicznej w sądownictwie, organach ścigania i zakładach karnych. Dzięki nowoczesnym metodom analitycznym możliwe jest wykrycie mikrogramowych śladów na miejscu przestępstwa. Granica wykrywalności uległa bowiem znacznemu obniżeniu - powiedziała PAP kierownik Zakładu Kryminalistyki Instytutu Ekspertyz Sądowych prof. Janina Zięba-Palus. Jej zdaniem, nowoczesna aparatura, pokazywana w zachodnich serialach kryminalnych, istnieje w laboratoriach naprawdę. Jednak ekspert, który w krótkim czasie wydaje opinie na każdy temat, to fikcja filmowa - uważa. W strukturze Zakładu Kryminalistyki działają pracownie: badania mikrośladów; badania pisma ręcznego i dokumentów; daktyloskopii i antropologii sądowej oraz analizy mowy i nagrań. Na co dzień prof. Janina Zięba-Palus jest ekspertem w Pracowni Badania Mikrośladów. PAP: Czym zajmują się eksperci w Pracowni Badania Mikrośladów? Prof. Janina Zięba-Palus: Metodami fizyko-chemicznymi badamy ślady ujawnione na miejscu przestępstwa, na osobie poszkodowanej lub też na narzędziu czynu. Ujawniamy też ślady na przesłanych dowodach rzeczowych. Zasadniczym celem badania śladów kryminalistycznych jest identyfikacja materiału tworzącego ślad i porównanie go z materiałem pobranym od podejrzanego, co służy potwierdzeniu jego udziału w zdarzeniu. Przedmiotem badań są mikrookruchy szkła, lakieru, tworzyw sztucznych, klejów, drobiny gleby oraz pojedyncze włókna. PAP: Czy takie ślady prowadzą bezpośrednio do sprawcy? Badane ślady mogą potwierdzić kontakt ze sobą osób (np. napastnika i ofiary), osoby i rzeczy (np. pojazdu sprawcy wypadku i osoby potrąconej) lub rzeczy (narzędzia użytego przez włamywacza i otwieranych drzwi). Jednak badania fizyko-chemiczne nie prowadzą do kategorycznych rozstrzygnięć. Trzeba sobie zdać sprawę z tego, że włókna, szkło, lakier to są materiały produkowane seryjnie. Zatem jeśli znajdziemy takie ślady, możemy co najwyżej stwierdzić, że jest prawdopodobne, że pochodzą z odzieży lub samochodu sprawcy. Nie można bowiem wykluczyć, że mogą pochodzić z innego źródła nie mającego związku z rozważanym przestępstwem, tj. od innej osoby, rzeczy. PAP: A jeżeli na ubraniu ofiary wypadku zostaną ślady lakieru samochodu? Jeśli chodzi o wypadek motoryzacyjny, to porównując ślady lakieru na odzieży z powłoką lakierową pojazdu możemy jedynie powiedzieć, że był prawdopodobnie kontakt między ofiarą a pojazdem, dlatego, że wiele pojazdów jest polakierowanych takim samym lakierem. Identyfikacja jest łatwiejsza, jeżeli na miejscu wypadku pozostały okruchy powłoki lakierowej, ponieważ skład powłok lakierowych na pojazdach jest ściśle zdefiniowany. Są bazy, które mówią, że np. volvo rocznik 2000 ma powłokę lakierową złożoną z warstw o takim składzie chemicznym, grubości itd., a więc wtedy identyfikacja jest łatwiejsza. Do tego stopnia, że znajdując okruchy lakieru na odzieży ofiary i korzystając z baz danych można już wytypować pojazd, który potrącił i oddalił się z miejsca zdarzenia. W krajach zachodnich jest to typowy sposób poszukiwania sprawców wypadków. PAP: U nas to nie jest stosowane? Staramy się tę procedurę wdrażać i w naszym kraju. Korzystanie z istniejących baz danych lakierów wymaga dużego doświadczenia. PAP: A z okruchów szkła da się ustalić model i rocznik samochodu? Nie. Jeszcze 10 lat temu istniała nadzieja, że będzie to możliwe. Jednak wszystkie różnice w składzie chemicznym szkła pochodzącego z szyb samochodów różnych marek uległy zniwelowaniu wskutek recyklingu szkła. Jesteśmy natomiast w stanie wyodrębnić ze śladu szklanego mikrodrobiny i porównać je z rozbitą szybą w samochodzie podejrzanego, by ustalić prawdopodobieństwo jego udziału w wypadku. PAP: W przypadku broni palnej takich wątpliwości nie ma? Ślady po wystrzale z broni palnej zawierają niewidoczne gołym okiem drobiny metaliczne, charakterystyczne dla użytej amunicji. Drobiny te osiadają zarówno wokół przestrzeliny, jak i na osobie, która używała tej broni. Ich ujawnienie na ciele lub odzieży podejrzanego świadczy o tym, że osoba ta uczestniczyła w zdarzeniu z bronią, z której strzelano. Z uwagi na niewielkie rozmiary ślady te są widoczne tylko przy użyciu mikroskopu elektronowego; sprawca nie zdaje sobie sprawy, że ulega zabrudzeniu takimi cząstkami. Zdarza się w niektórych przypadkach, że na rękach ofiary można ujawnić ślady powystrzałowe, co oznacza, że strzelała ona z broni lub też że broń została włożona w jej ręce, by upozorować samobójstwo. PAP: Można to odróżnić? Oczywiście. Jeżeli trzymała broń, z której uprzednio strzelano, to te cząstki wystąpią tylko po stronie wewnętrznej jej dłoni, natomiast jeżeli sama strzelała, to tych cząstek będzie znacznie więcej i będą inaczej rozlokowane. PAP: Co jeszcze bada się w pracowni mikrośladów? Poszukujemy śladów w postaci milimetrowej długości mikrowłókienek przeniesionych z odzieży na odzież podczas kontaktu ze sobą dwóch osób w trakcie np. takich zdarzeń jak gwałt czy zabójstwo. Badamy również materiał pochodzący z pogorzeliska, by ustalić, czym pożar został zainicjowany. Poszukujemy śladów lotnej łatwopalnej cieczy, która mogła być użyta do wzniecenia pożaru. Jest to trudne zadanie, bo próbki do badań pobierane są po stosunkowo długim czasie od zaistnienia pożaru, a więc są przewietrzone i zanieczyszczone wskutek prowadzonej akcji gaśniczej. Badamy również materiały zabezpieczone z miejsca wybuchu, aby stwierdzić, jaki rodzaj materiału wybuchowego został użyty. Identyfikujemy wszelkie substancje, które zostają zabezpieczone na miejscu zdarzenia. PAP: Takie badania wymagają na pewno nowoczesnego, specjalistycznego sprzętu. Nasza pracownia jest dobrze wyposażona. Stosujemy techniki mikrobadawcze, które umożliwiają analizowanie niewielkich ilości materiału nie powodując jego zniszczenia lub zużywając go w minimalnym stopniu. Stosujemy różne techniki mikroskopowe, ze światłem białym, spolaryzowanym, obserwujemy fluorescencję. W badaniach porównawczych wykorzystujemy mikroskop porównawczy, który pozwala równocześnie obserwować dwa obiekty. Używamy również elektronowy mikroskop skaningowy, który umożliwia obserwację śladu pod powiększeniem rzędu od kilku tysięcy do kilkunastu tysięcy razy. Tylko pod mikroskopem skaningowym możemy ujawnić np. drobiny metaliczne powystrzałowe. Stosujemy również nieniszczące metody spektroskopowe, tj. spektroskopię w podczerwieni, która umożliwia podanie składu chemicznego badanego śladu; spektroskopię w zakresie widzialnym i nadfioletowym do porównywania barwy dwóch obiektów, np. próbek lakieru, włókien czy past długopisowych na przerabianym dokumencie; spektroskopię ramanowską do ustalania składu barwnikowego (lakiery, włókna, tworzywa sztuczne, materiały pisarskie); w analizie składu pierwiastkowego zaś spektrometrię rentgenowską. Jest też stosowana cała gama technik chromatograficznych pomocna w porównywaniu składu chemicznego, np. bardzo ważna u nas chromatografia gazowa oraz cieczowa (ślady po pożarze, wybuchu). Mamy też aparaty, które są specjalnie dedykowane kryminalistyce - np. do wyznaczania współczynnika załamania światła mikrookruchów szkła, cechy bardzo istotnej w ich identyfikacji. PAP: Czyli rozwój nowoczesnych technologii sprzyja kryminalistyce? Absolutnie tak. Chemia dostarcza narzędzi, a kryminalistyka próbuje te narzędzia adaptować do swych potrzeb. Mam wrażenie, że rozwiązywanie konkretnych spraw i ciągłe braki narzędzi są początkiem do zmian, do poprawy aparatury, opracowania technik badawczych. Np. metoda wykrywania pikogramowych cząstek powystrzałowych funkcjonuje od lat 90. Przedtem zupełnie inaczej się postępowało, bo możliwości badawcze były mniejsze. Podobnie było z badaniem śladów pożarowych. Obecnie jest możliwe wykrywanie niezwykle małych, śladowych ilości materiałów, a więc mikrośladów. Takie zmiany dokonały się na moich oczach. Z mojego punktu widzenia bardzo ważne jest również stałe aktualizowane bazy danych zawierających informacje o różnych materiałach, które mogą być ujawnione na miejscu zdarzenia jako ślad. Mamy bazę powłok lakierowych występujących na różnych pojazdach, które jeżdżą po naszych drogach. Mamy też bazy szkła, bazy włókien, klejów, tworzyw sztucznych. Każde laboratorium tworzy swoje bazy, a także korzysta z baz europejskich. Nie jest to proste z uwagi na liczbę i różnorodność produktów na rynku. Przykładowo europejska baza włókien nie obejmuje informacji o wyrobach włókienniczych pochodzących z Dalekiego Wschodu. Brak o nich informacji technologicznych. PAP: To jest taki sprzęt, jak w innych laboratoriach na świecie? Pracownia jest wyposażona w sprzęt taki, jak na Zachodzie. Nasz nie odbiega od tej normy. Pracujemy w grupach roboczych w ramach Europejskiej Sieci Instytutów Nauk Sądowych (ENFSI), spotykamy się z ekspertami tej samej branży z innych laboratoriów i dzięki temu mamy tę samą płaszczyznę porozumiewania się, te same metody badawcze, możemy stosować te same programy na tym samym sprzęcie. Natomiast trzeba przyznać, że to, co nas różni od europejskich laboratoriów, to fakt, że my mamy jeden zestaw danej aparatury, a w laboratoriach Europy Zachodniej takich zestawów jest wiele. Na mnie kiedyś zrobiło to wrażenie. Cieszyliśmy się, że zakupiliśmy zestaw do badania śladów pożarowych, po czym podczas spotkania grupy roboczej pokazano nam laboratorium, w którym stało kilka takich zestawów. To jest ciągle ta przepaść. PAP: Zachodnie seriale pokazują, że dzięki takiej nowoczesnej aparaturze można szybko zrobić skomplikowane ekspertyzy i odpowiedzieć na każde pytanie. To nie jest prawdą. Widziałam serial, w którym jeden ekspert przeprowadza ekspertyzy z zakresu DNA, fonoskopii, informatyki, całą chemię... Nie spotkałam jeszcze eksperta, który by miał taki szeroki zakres działania. PAP: Ale taka aparatura, jak w tych filmach, istnieje naprawdę? Aparatura istnieje i jest stosowana, ale odnoszę wrażenie, że w tych filmach została specjalnie nagromadzona w celu zrobienia efektu. Zdarza się też sytuacja przeciwna. Jest pokazany tylko szereg probówek wypełnionych barwnymi cieczami i ten biedny ekspert, który prostymi testami chemicznymi identyfikuje substancje. To też nie jest prawdą. Z uwagi na brak specjalistycznego cywilnego przeszkolenia w Polsce istnieje zapotrzebowanie na inżynierów kryminalistyków posiadających pożądane przez pracodawców umiejętności. Na rynku pracy poszukuje się pracowników wykwalifikowanych zarówno w dziedzinie poszczególnych metod kryminalistycznych, jak również w zakresie nauk szczegółowych, których kryminalistyka jest częścią. Przestępczość jest nierozerwalnie związana zarówno z działalnością człowieka, jak i rozwojem technologicznym, nie ulega zatem wątpliwości, że kryminalistyka należy i będzie również w przyszłości należeć do dziedzin, których istnienie i rozwój będą miały wysoki priorytet społeczny i naukowy. Jako nauka, kryminalistyka zajmuje się śladami pozostawionymi przez przestępcę na miejscu zdarzenia, na metodach ich ujawniania, zabezpieczania, badania i wykorzystania w charakterze dowodu. Jest nauką praktyczną, posiadającą własną metodę i zakres badawczy. Jednocześnie stanowi pewną część wyodrębnioną z nauk sądowych i policyjnych stąd program zajęć na Kierunku Nowoczesne Technologie w Kryminalistyce obejmuje zarówno przedmioty szczegółowe, takie jak informatyka śledcza czy chemia sądowa jak również nauki policyjne czy sądowe, których pierwotnym i zasadniczym przeznaczeniem jest służenie śledztwu i procesowi karnemu, a które jako takie nie wyspecjalizowały się w odrębne dziedziny. Podczas pierwszych dwóch semestrów studenci zdobywają podstawową wiedzę z zakresu kryminalistyki, jak również niezbędną podstawę z zakresu przedmiotów inżynierskich. Podczas kolejnych pięciu semestrów studenci pogłębiają wcześniej zdobytą wiedzę, a wybierając przedmioty obieralne kształtują swój profil edukacyjny i umiejętności praktyczne na potrzeby rynku pracy, gdyż przedmioty obieralne są opracowywane we współpracy z interesariuszami zewnętrznymi. Partnerstwo: Ścieżki kształcenia: Analityka kryminalistyczna: Absolwent posiada kompetencje z zakresu nauk przyrodniczych, toksykologii oraz nowoczesnej analityki wykorzystywanej w laboratoriach kryminalistycznych, toksykologicznych i diagnostycznych. Dysponuje wiedzą o profilu chemiczno-biologicznym oraz wykazuje się znajomością ultraczułych metod analitycznych. Nabyte kompetencje umożliwiają absolwentom nawiązanie współpracy z laboratoriami dysponującymi odpowiednim sprzętem oraz stwarzają znacznie lepsze perspektywy zatrudnienia, nie tylko w przemyśle chemicznym, farmaceutycznym czy szkolnictwie, ale także w firmach biotechnologicznych, konsorcjach typu "Biocentrum" i wyższych uczelniach oraz instytutach badawczych w kraju i w Europie. Analityka śledcza: Absolwent posiada wiedzę i kompetencje w zakresie identyfikacji źródeł informacji przetwarzanych w krajowych i międzynarodowych systemach bazodanowych wspierających system bezpieczeństwa wewnętrznego RP. Zna kategorie i cel analizowania informacji przetwarzanych w rządowych rejestrach bazodanowych oraz systemach prowadzonych przez służby „policyjne”. Rozumie pojęcie koordynacji i informacji w obszarze bezpieczeństwa. Absolwent posiada praktyczne umiejętności w zakresie prawidłowego i skutecznego wykorzystywania najnowszych zaawansowanych narzędzi analitycznych wspierających analizę informacji a także w zakresie eksploracji i wizualizacji danych. Absolwent prawidłowo interpretuje informacje dotyczące identyfikacji zagrożeń oraz bezpieczeństwa i ochrony danych. Absolwent potrafi samodzielnie opracować dokumentację ochrony danych osobowych, zna wytyczne Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Służby Kontrwywiadu Wojskowego w zakresie tworzenia dokumentacji ochrony informacji niejawnych w procesie akredytacji systemów teleinformatycznych. Perspektywy zawodowe: Absolwenci mogą pracować jako analitycy danych, specjaliści od odzyskiwania danych, audytorzy, integratorzy technologii, pracownicy kancelarii tajnych, a także technicy kryminalistyczni i pracownicy laboratoriów kryminalistycznych, chemicznych, farmaceutycznych, biotechnologicznych, funkcjonariusze i pracownicy cywilni służb państwowych. Ponadto absolwenci mogą być zatrudniani jako specjaliści z zakresu bezpieczeństwa i bezpieczeństwa cyfrowego. Osoba chętna do podjęcia studiów powinna wykazywać zainteresowanie nowoczesnymi technologiami, a w szczególności związanymi z informatyką śledczą. Dodatkowym atutem będzie zainteresowanie i praktyka, choćby amatorska w dziedzinie programowania. Zapoznaj się ze szczegółową charakterystyką kierunku i programu studiów. Prezentacja nt kierunku Nowoczesne Technologie w Kryminalistyce Ulotka nt kierunku Nowoczesne Technologie w Kryminalistyce WstępI. Nowoczesne technologie w czynnościach procesowych i ekspertyzie sądowejEwelina Mazurkiewicz, Artur Kubacki, Jerzy Karczewski, Poszukiwania miejsc pochówków w gruncie za pomocą nowoczesnych metod badawczychVioletta Kwiatkowska-Wójcikiewicz, Anna Przybysz, Praktyka ekspertyz pismoznawczych wobec współczesnych technik badawczychRafał Cieśla, Mariusz Mrzygłód, Mirosław Owoc, Roman Ptak, Jacek Reiner, Grzegorz Rusek, Mikroskopia polimorficzna, jako najnowsza technologia badania dokumentówEdyta Kot, Identyfikacja człowieka na podstawie śladów linii papilarnych w świetle czynności procesowych i pozaprocesowych Ryszard Krawczyk, Techniczne i prawne problemy zwalczania graffiti na obiektach zabytkowychLeszek Stępka, Rejestracja i ocena prawidłowości ekspertyzy wariograficznej (poligraficznej)Lech Książczak, Bezpieczeństwo na strzelnicach a nowoczesne technologie zabezpieczeńJoanna Stojer-Polańska, Łukasz Kowalski, Zaginięcia kryminalne. Badania kryminalistyczne po latachII. Metody obrazowania w kryminalistyceKrzysztof Maksymowicz, Wojciech Tunikowski, Praktyczne zastosowanie technologii obrazowania 3D w opiniowaniu medyczno-sądowym i analizach kryminalistycznychNatalia Pieniek-Gniadek, Maciej Gniadek, Wykorzystanie w kryminalistyce technik obrazowania i metod obliczeniowych stosowanych w inżynierii medycznejAndrzej Doniec, Maciej Świętek, Od gipsu po skanery 3D. Krótka historia postępu technologicznego, który odcisnął piętno na współczesnej traseologiiRafał Skowronek, Wykorzystanie współczesnych metod obrazowania w entomoskopii – początki „wirtualnej” entomologii sądowejIII. Chemia sądowaDariusz Wilk, Promieniowanie synchrotronowe w badaniach śladów kryminalistycznychZuzanna Brożek-Mucha, Współczesne wyzwania w badaniach pozostałości powystrzałowychJolanta Wąs-Gubała, Specyfika aktualnego rynku tekstylnego w Polsce i jej wpływ na interpretację wyniku badań kryminalistycznychPiotr Barwa, Renata Wietecha-Posłuszny, Nowoczesne metody ekstrakcji leków psychotropowych do fazy stałej dla potrzeb analizy toksykologicznej – praca przeglądowaIV. Narzędzia informatyczne wspomagające czynności służbGrzegorz Dobrowolski, Wojciech Filipkowski, Charakterystyka informatyki kryminalistycznej w Polsce – ujęcie teoretyczneDariusz Wilk, Telefony komórkowe i sieci telekomunikacyjne jako źródło informacji dla organów ściganiaPaweł Opitek, Nowoczesne techniki działań operacyjnych ukierunkowane na zwalczanie cyberprzestępczości i terroryzmu w Wielkiej BrytaniiKrzysztof Tomaszycki, Proces kontroli migracji a działania Unii EuropejskiejO autorachSummary Dzięki nowoczesnym metodom analitycznym możliwe jest wykrycie mikrogramowych śladów na miejscu przestępstwa. Granica wykrywalności uległa bowiem znacznemu obniżeniu - powiedziała PAP kierownik Zakładu Kryminalistyki Instytutu Ekspertyz Sądowych prof. Janina Zięba-Palus. Jej zdaniem, nowoczesna aparatura, pokazywana w zachodnich serialach kryminalnych, istnieje w laboratoriach naprawdę. Jednak ekspert, który w krótkim czasie wydaje opinie na każdy temat, to fikcja filmowa - uważa. W strukturze Zakładu Kryminalistyki działają pracownie: badania mikrośladów; badania pisma ręcznego i dokumentów; daktyloskopii i antropologii sądowej oraz analizy mowy i nagrań. Na co dzień prof. Janina Zięba-Palus jest ekspertem w Pracowni Badania Mikrośladów. PAP: Czym zajmują się eksperci w Pracowni Badania Mikrośladów? Prof. Janina Zięba-Palus: Metodami fizyko-chemicznymi badamy ślady ujawnione na miejscu przestępstwa, na osobie poszkodowanej lub też na narzędziu czynu. Ujawniamy też ślady na przesłanych dowodach rzeczowych. Zasadniczym celem badania śladów kryminalistycznych jest identyfikacja materiału tworzącego ślad i porównanie go z materiałem pobranym od podejrzanego, co służy potwierdzeniu jego udziału w zdarzeniu. Przedmiotem badań są mikrookruchy szkła, lakieru, tworzyw sztucznych, klejów, drobiny gleby oraz pojedyncze włókna. PAP: Czy takie ślady prowadzą bezpośrednio do sprawcy? Badane ślady mogą potwierdzić kontakt ze sobą osób (np. napastnika i ofiary), osoby i rzeczy (np. pojazdu sprawcy wypadku i osoby potrąconej) lub rzeczy (narzędzia użytego przez włamywacza i otwieranych drzwi). Jednak badania fizyko-chemiczne nie prowadzą do kategorycznych rozstrzygnięć. Trzeba sobie zdać sprawę z tego, że włókna, szkło, lakier to są materiały produkowane seryjnie. Zatem jeśli znajdziemy takie ślady, możemy co najwyżej stwierdzić, że jest prawdopodobne, że pochodzą z odzieży lub samochodu sprawcy. Nie można bowiem wykluczyć, że mogą pochodzić z innego źródła nie mającego związku z rozważanym przestępstwem, tj. od innej osoby, rzeczy. PAP: A jeżeli na ubraniu ofiary wypadku zostaną ślady lakieru samochodu? Jeśli chodzi o wypadek motoryzacyjny, to porównując ślady lakieru na odzieży z powłoką lakierową pojazdu możemy jedynie powiedzieć, że był prawdopodobnie kontakt między ofiarą a pojazdem, dlatego, że wiele pojazdów jest polakierowanych takim samym lakierem. Identyfikacja jest łatwiejsza, jeżeli na miejscu wypadku pozostały okruchy powłoki lakierowej, ponieważ skład powłok lakierowych na pojazdach jest ściśle zdefiniowany. Są bazy, które mówią, że np. volvo rocznik 2000 ma powłokę lakierową złożoną z warstw o takim składzie chemicznym, grubości itd., a więc wtedy identyfikacja jest łatwiejsza. Do tego stopnia, że znajdując okruchy lakieru na odzieży ofiary i korzystając z baz danych można już wytypować pojazd, który potrącił i oddalił się z miejsca zdarzenia. W krajach zachodnich jest to typowy sposób poszukiwania sprawców wypadków. PAP: U nas to nie jest stosowane? Staramy się tę procedurę wdrażać i w naszym kraju. Korzystanie z istniejących baz danych lakierów wymaga dużego doświadczenia. PAP: A z okruchów szkła da się ustalić model i rocznik samochodu? Nie. Jeszcze 10 lat temu istniała nadzieja, że będzie to możliwe. Jednak wszystkie różnice w składzie chemicznym szkła pochodzącego z szyb samochodów różnych marek uległy zniwelowaniu wskutek recyklingu szkła. Jesteśmy natomiast w stanie wyodrębnić ze śladu szklanego mikrodrobiny i porównać je z rozbitą szybą w samochodzie podejrzanego, by ustalić prawdopodobieństwo jego udziału w wypadku. PAP: W przypadku broni palnej takich wątpliwości nie ma? Ślady po wystrzale z broni palnej zawierają niewidoczne gołym okiem drobiny metaliczne, charakterystyczne dla użytej amunicji. Drobiny te osiadają zarówno wokół przestrzeliny, jak i na osobie, która używała tej broni. Ich ujawnienie na ciele lub odzieży podejrzanego świadczy o tym, że osoba ta uczestniczyła w zdarzeniu z bronią, z której strzelano. Z uwagi na niewielkie rozmiary ślady te są widoczne tylko przy użyciu mikroskopu elektronowego; sprawca nie zdaje sobie sprawy, że ulega zabrudzeniu takimi cząstkami. Zdarza się w niektórych przypadkach, że na rękach ofiary można ujawnić ślady powystrzałowe, co oznacza, że strzelała ona z broni lub też że broń została włożona w jej ręce, by upozorować samobójstwo. PAP: Można to odróżnić? Oczywiście. Jeżeli trzymała broń, z której uprzednio strzelano, to te cząstki wystąpią tylko po stronie wewnętrznej jej dłoni, natomiast jeżeli sama strzelała, to tych cząstek będzie znacznie więcej i będą inaczej rozlokowane. PAP: Co jeszcze bada się w pracowni mikrośladów? Poszukujemy śladów w postaci milimetrowej długości mikrowłókienek przeniesionych z odzieży na odzież podczas kontaktu ze sobą dwóch osób w trakcie np. takich zdarzeń jak gwałt czy zabójstwo. Badamy również materiał pochodzący z pogorzeliska, by ustalić, czym pożar został zainicjowany. Poszukujemy śladów lotnej łatwopalnej cieczy, która mogła być użyta do wzniecenia pożaru. Jest to trudne zadanie, bo próbki do badań pobierane są po stosunkowo długim czasie od zaistnienia pożaru, a więc są przewietrzone i zanieczyszczone wskutek prowadzonej akcji gaśniczej. Badamy również materiały zabezpieczone z miejsca wybuchu, aby stwierdzić, jaki rodzaj materiału wybuchowego został użyty. Identyfikujemy wszelkie substancje, które zostają zabezpieczone na miejscu zdarzenia. PAP: Takie badania wymagają na pewno nowoczesnego, specjalistycznego sprzętu. Nasza pracownia jest dobrze wyposażona. Stosujemy techniki mikrobadawcze, które umożliwiają analizowanie niewielkich ilości materiału nie powodując jego zniszczenia lub zużywając go w minimalnym stopniu. Stosujemy różne techniki mikroskopowe, ze światłem białym, spolaryzowanym, obserwujemy fluorescencję. W badaniach porównawczych wykorzystujemy mikroskop porównawczy, który pozwala równocześnie obserwować dwa obiekty. Używamy również elektronowy mikroskop skaningowy, który umożliwia obserwację śladu pod powiększeniem rzędu od kilku tysięcy do kilkunastu tysięcy razy. Tylko pod mikroskopem skaningowym możemy ujawnić np. drobiny metaliczne powystrzałowe. Stosujemy również nieniszczące metody spektroskopowe, tj. spektroskopię w podczerwieni, która umożliwia podanie składu chemicznego badanego śladu; spektroskopię w zakresie widzialnym i nadfioletowym do porównywania barwy dwóch obiektów, np. próbek lakieru, włókien czy past długopisowych na przerabianym dokumencie; spektroskopię ramanowską do ustalania składu barwnikowego (lakiery, włókna, tworzywa sztuczne, materiały pisarskie); w analizie składu pierwiastkowego zaś spektrometrię rentgenowską. Jest też stosowana cała gama technik chromatograficznych pomocna w porównywaniu składu chemicznego, np. bardzo ważna u nas chromatografia gazowa oraz cieczowa (ślady po pożarze, wybuchu). Mamy też aparaty, które są specjalnie dedykowane kryminalistyce – np. do wyznaczania współczynnika załamania światła mikrookruchów szkła, cechy bardzo istotnej w ich identyfikacji. PAP: Czyli rozwój nowoczesnych technologii sprzyja kryminalistyce? Absolutnie tak. Chemia dostarcza narzędzi, a kryminalistyka próbuje te narzędzia adaptować do swych potrzeb. Mam wrażenie, że rozwiązywanie konkretnych spraw i ciągłe braki narzędzi są początkiem do zmian, do poprawy aparatury, opracowania technik badawczych. Np. metoda wykrywania pikogramowych cząstek powystrzałowych funkcjonuje od lat 90. Przedtem zupełnie inaczej się postępowało, bo możliwości badawcze były mniejsze. Podobnie było z badaniem śladów pożarowych. Obecnie jest możliwe wykrywanie niezwykle małych, śladowych ilości materiałów, a więc mikrośladów. Takie zmiany dokonały się na moich oczach. Z mojego punktu widzenia bardzo ważne jest również stałe aktualizowane bazy danych zawierających informacje o różnych materiałach, które mogą być ujawnione na miejscu zdarzenia jako ślad. Mamy bazę powłok lakierowych występujących na różnych pojazdach, które jeżdżą po naszych drogach. Mamy też bazy szkła, bazy włókien, klejów, tworzyw sztucznych. Każde laboratorium tworzy swoje bazy, a także korzysta z baz europejskich. Nie jest to proste z uwagi na liczbę i różnorodność produktów na rynku. Przykładowo europejska baza włókien nie obejmuje informacji o wyrobach włókienniczych pochodzących z Dalekiego Wschodu. Brak o nich informacji technologicznych. PAP: To jest taki sprzęt, jak w innych laboratoriach na świecie? Pracownia jest wyposażona w sprzęt taki, jak na Zachodzie. Nasz nie odbiega od tej normy. Pracujemy w grupach roboczych w ramach Europejskiej Sieci Instytutów Nauk Sądowych (ENFSI), spotykamy się z ekspertami tej samej branży z innych laboratoriów i dzięki temu mamy tę samą płaszczyznę porozumiewania się, te same metody badawcze, możemy stosować te same programy na tym samym sprzęcie. Natomiast trzeba przyznać, że to, co nas różni od europejskich laboratoriów, to fakt, że my mamy jeden zestaw danej aparatury, a w laboratoriach Europy Zachodniej takich zestawów jest wiele. Na mnie kiedyś zrobiło to wrażenie. Cieszyliśmy się, że zakupiliśmy zestaw do badania śladów pożarowych, po czym podczas spotkania grupy roboczej pokazano nam laboratorium, w którym stało kilka takich zestawów. To jest ciągle ta przepaść. PAP: Zachodnie seriale pokazują, że dzięki takiej nowoczesnej aparaturze można szybko zrobić skomplikowane ekspertyzy i odpowiedzieć na każde pytanie. To nie jest prawdą. Widziałam serial, w którym jeden ekspert przeprowadza ekspertyzy z zakresu DNA, fonoskopii, informatyki, całą chemię... Nie spotkałam jeszcze eksperta, który by miał taki szeroki zakres działania. PAP: Ale taka aparatura, jak w tych filmach, istnieje naprawdę? Aparatura istnieje i jest stosowana, ale odnoszę wrażenie, że w tych filmach została specjalnie nagromadzona w celu zrobienia efektu. Zdarza się też sytuacja przeciwna. Jest pokazany tylko szereg probówek wypełnionych barwnymi cieczami i ten biedny ekspert, który prostymi testami chemicznymi identyfikuje substancje. To też nie jest prawdą. Rozmawiała Anna Pasek (PAP) hp/ bno/ as/ krf/

nowoczesne technologie w kryminalistyce